Góra Miedzianka (354 m n.p.m.)

Rezerwat przyrody nieożywionej, "Góra Miedzianka" o powierzchni 25 ha został utworzony w 1958 r. i obejmuje wzniesienie Góry Miedzianka (354 m n.p.m.).

Wzniesienie to ma trzy wierzchołki połączone malowniczym grzbietem skalnym. W granicach rezerwatu znalazły się także dwa nieczynne kamieniołomy oraz teren dawnej kopalni miedzi, czynnej tu od XIV w. Pozostałością kopalni jest główna sztolnia "Zofia" przebijająca cały masyw wzgórz, szyb eksploatacyjny "Antoni" oraz wiele drobnych szybików, szczelin, zapadlisk i hałd.

W odkrywkach możemy znaleźć kamienie z zielonymi (malachit) lub niebieskimi (lazuryt) żyłkami związków miedzi. Na terenie rezerwatu występują zjawiska krasowe, w wyniku których utworzył się system jaskiń. Jaskinie oraz stare sztolnie i wyrobiska w rezerwacie stanowią doskonałe schronienie dla nietoperzy (mroczek późny, nocek wąsaty, nocek rudy, nocek Natterera, nocek duży i mopek).

Skały oraz nasłonecznione zbocza Miedzianki porasta zespół ciepłolubnych zarośli z udziałem m.in. irgi zwyczajnej, jałowca i róż.