Obecny kościół stoi na miejscu dawnego klasztoru norbertanów i norbertanek ufundowanego przez rycerza Dersława we wczesnym Średniowieczu.
Pierwotna świątynia spłonęła w 1592 r. Z fundacji bp. Jerzego Radziwiłła na zrębach spalonego gotyckiego kościoła wzniesiono nowy – w stylu barokowym. Kościół i klasztor spłonęły ponownie w 1820 r. Świątynię odbudowano w 1871 r., dokonując licznych zmian.
Dawne prezbiterium zmieniono na nawę, dobudowując od wschodu barokowo-klasycystyczną fasadę. Obecnie w barokowym ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej Niepokalanie Poczętej, którego autorem jest prawdopodobnie Franciszek Smuglewicz. Po bokach umieszczono rzeźby świętych patronów Polski: biskupów Wojciecha i Stanisława. W górnej części ołtarza rzeźby Trójcy Świętej oraz św. Piotra i św. Pawła. Na ścianach kilka tablic epitafijnych m.in. późnorenesansowe epitafium Anny z Korycińskich Kowalkowskiej.