Ponidzie

Ponidzie to obszar obejmujący swoim zasięgiem tereny położone nad środkową i dolną Nidą pomiędzy Chęcinami a Nowym Korczynem o szer. od 2 do 6 km, z charakterystycznymi wzniesieniami zbudowanymi ze skał gipsowych na północy i równinami na południu.

Osią Ponidzia jest typowa rzeka nizinna Nida – lewy dopływ górnej Wisły. Jej głębokość waha się między 0,4 a 2,6 m, szerokość wynosi 6–79 m, a temperatura wody latem dochodzi do 27 stopni C.

W bezpośredniej bliskości koryta rzeki rosną zarośla wierzbowe i olchy. Na terenie Ponidzia usytuowane są trzy parki krajobrazowe, liczne rezerwaty przyrody, gdzie występuje roślinność stepowa, torfowiska, podmokłe łąki. Można spotkać tu takie wyjątkowe rośliny, jak miłek wiosenny (symbol regionu), dzwonek syberyjski, storczyk purpurowy, obuwnik pospolity, i zobaczyć ponad 30 gatunków ptaków, np. bociany czarne, czajki zwyczajne, dudki, czaple, cyranki, perkozy, bociany, rybitwy.

Na Ponidziu usytuowane są jedne z najstarszych i najbardziej znanych polskich uzdrowisk: Busko-Zdrój i Solec-Zdrój, które wykorzystują występujące tutaj wody siarczkowe i jodkowo-bromowe do leczenia wielu schorzeń, m.in. układu krążenia, reumatologicznych, neurologicznych i dermatologicznych.

Warto wspomnieć, że solecka siarka jest najsilniejszą dostępną wodą leczniczą w Polsce i jedną z najlepszych w Europie.