Rezerwat przyrody nieożywionej o powierzchni 17,95 ha, utworzony został w 1999 r. Ochroną częściową objęto pozostałości wzgórza Wietrznia (312 m n.p.m.) rozciętego kilkupoziomowymi wyrobiskami kamieniołomu.
Obszar rezerwatu obejmuje połączone ze sobą trzy dawne kamieniołomy: Wietrznia, Międzygórz i Międzygórz Wschodni.
Występujące tu skały, zaczęto eksploatować w XIX w. a prace wydobywcze zakończono w 1974 r. Jak w „rozwartej księdze” możemy „czytać dzieje Ziemi” głównie z okresu dewońskiego, której „karta” ‒ ściana skalna jest najdłuższym przekrojem geologicznym w Polsce (liczy ponad 800 m. długości). Wędrując ścieżką edukacyjną możemy się dowiedzieć z tablic informacyjnych m.in. o zjawiskach: mikrotektoniki, żyłowej mineralizacji (ołowiu i barytu), krasu.
Rezerwat nosi imię zasłużonego badacza Gór Świętokrzyskich, geologa Zbigniewa Rubinowskiego.