English
Tarłowska świątynia znana jest przede wszystkim historykom sztuki – to przecież jedna z ciekawszych świątyń barokowych w Polsce. Turyści zaglądają tu rzadziej. Całkiem niesłusznie, bo jest tu sporo ciekawostek. Można, między innymi, zobaczyć, jak tańczy… śmierć.
Tarłów założony został przez Andrzeja Tarłę. Miejscowość zmieniła swoich właścicieli – w XVII stuleciu trafiła w ręce Oleśnickich. To właśnie Zbigniew Oleśnicki ufundował tarłowską świątynię. Kościół był kilkakrotnie restaurowany. W 2. połowie XIX stulecia doczekał się nowego zwieńczenia wież. Zwracające uwagę rzeźby świętych – Wojciecha i Stanisława – zastąpiły w latach 80. XX wieku oryginalne figury. Barokową fasadę kościoła zdobi wizerunek Trójcy Świętej patronującej świątyni.
Zwróć uwagę na bogactwo form samej fasady. Centralną część wyznaczają kolumny na dwóch kondygnacjach. Wieże zmieniają swój kształt – półkoliste w dolnej części, sześcioboczne na piętrze i czworoboczne przy szczytach, które zdobią strzeliste zwieńczenia. Wnętrze zadziwia bogactwem i misternym wykonaniem najdrobniejszych elementów sztukatorskich. Najciekawsze z nich znajdziesz w kaplicy Pana Jezusa, po prawej stronie od nawy. Oto znany w historii sztuki motyw danse macabre – czyli tańca śmierci. Przerażająca śmierć, która przypomina o sobie każdemu, niezależnie od wieku i stanu. Kościotrup kładzie rękę na ramieniu majętnego szlachcica i biednemu pielgrzymowi. Warto wiedzieć, że świątynia stała się mauzoleum rodu Oleśnickich. Wśród pochowanych możnych znajdziemy tu doczesne szczątki Anny Oleśnickiej ze Stanisławskich, znanej jako pierwsza Polka - autorka poematu - "Transakcja albo opisanie całego życia jednej sieroty".
