Polana Langiewicza

Lasy Siekierzyńskie między Wąchockiem a Bodzentynem były domem dla walczących o wolność partyzantów Armii Krajowej z legendarnego zgrupowania "Ponurego", a 80 lat wcześniej - oddziałów powstańczych z 1863 roku.

Według tradycji, na śródleśnej polanie, w pobliżu źródełka bijącego wodą niezależnie od pory roku i pogody, obozowały oddziały powstańców styczniowych uczestniczące w nocnym ataku na pobliski Bodzentyn w styczniu 1863 roku. Czy na polanie przebywał sam Marian Langiewicz, późniejszy dyktator powstania styczniowego? Choć nie zachowały się żadne dokumenty potwierdzające jego obecność w tym miejscu, miał on wizytować swoich wojaków, odpoczywając pod nieistniejącym już dębem.

Wiadomo na pewno, że Langiewicz w styczniu i lutym 1863 r. przebywał w nieodległym Wąchocku, który stał się miejscem koncentracji sił powstańczych. Dziś miejsce pobytu powstańców upamiętniają obeliski i żeliwna tablica z wizerunkiem orła w koronie. Tabliczkę, pierwotnie zawieszona w 1925 r. na dębię, dziś znajdziesz na rosłej, ponad 200-letniej sośnie.

Kilkadziesiąt kroków na południe od polany, przy niebieskim szlaku, znajdziesz źródełko, z którego wodę czerpali obozujący w pobliżu powstańcy - stąd jego potoczna nazwa - Źródełko Langiewicza.

Na miejscu znajduje się również pomnik ufundowany przez żołnierzy A.K. ze zgrupowania Ponurego w 1985 roku. Umieszczona jest na nim tablica zawierająca herby i daty: 1863 i 1943, a na bloku kamiennym został wyryty napis: OBÓZ LANGIEWICZA KAMIEŃ TEN W 122 ROCZNICĘ POWSTNIA STYCZNIOWEGO POSWIĘCAJĄ ŻOŁNIERZE A.K. ZGRUPOWAŃ PARTYZANCKICH PONURY KONTYNUATORZY TRADYCJI WALK WOLNOŚCIOWYCH WYKUS 1985. Miejsce zostało oznakowane po raz pierwszy w 1925 roku, podczas zjazdu weteranów powstania 1863 roku. Wtedy to po mszy świętej w Wąchocku, uczestnicy zjazdu udali się na polanę, gdzie została poświęcona tablica pamiątkową. Tablicę wykonano w odlewni w Skarżysku, której właścicielem był Kazimierz Jan Witwicki, syn powstańca Jana Witwickiego. W tamtym czasie tablica została zawieszona na dębię - dziś zawieszona jest na sośnie.