Zespół klasztorny w Kazanowie

Zespół pochodzi z drugiej połowy XVII wieku. Kościół z kamienia został wzniesiony na miejscu pierwotnego, drewnianego w 1694 roku z inicjatywy Izabeli z Lanckorońskich Lipskiej, kasztelanki radomskiej. Początkowo posiadał tylko jedną nawę. Dobudowano dwie analogiczne, kwadratowe kaplice nadały mu kształt krzyża łacińskiego. W górnej części kościół posiada dwie wieże po bokach i jedną w środku nawy. W połowie prezbiterium ołtarz główny - drewniany, rokokowy z 1773 roku. Niski, bogato rzeźbiony, wolnostojący, oddzielający wraz z parawanowymi ściankami bocznymi dawny chór zakonny. Ambona rokokowa, chór muzyczny drewniany.

Budowę dawnego klasztoru, piętrowego, o trzech skrzydłach ukończono w 1781 roku. Wewnątrz w obu kondygnacjach wirydarz, wokół którego mieściły się krużganki. W klasztorze znajdowały się 4 wielkie izby, 12 cel i zakrystia. Sklepienia w klasztorze są kolebkowe i kolebkowo-krzyżowe. Dachy klasztoru łamane, obecnie kryte blachą.

Zakon został skasowany w 1864 roku po upadku powstania styczniowego, na mocy postanowień władz rosyjskich. W latach 1929-1930 powstała nowa plebania z drewna. Składała się ona z 5 pokoi, kancelarii z gankiem i kuchni. Dach pokryto blachą. W 1935 roku przy kościele wybudowano murowaną dzwonnicę, na której zamontowano dwa dzwony.