English
Piotrkowice, miejscowość przy ruchliwej drodze krajowej, to miejsce obowiązkowego przystanku - nie tylko dla osób poszukujących duchowego ukojenia, lecz także dla miłośników niezwykłych historii.
Miejscowość to przede wszystkim miejsce kultu maryjnego, którego serce stanowi słynny Domek Loretański - jedno z ważniejszych i najpiękniejszych miejsc zwiázanych duchowo z włoskim sanktuarium Santa Casa di Loreto.
Według XVII-wiecznych źródeł Piotrkowice były miejscem nieoficjalnego, a potem uznanego przez władze kościelne kultu maryjnego. Matka Boża miała objawiać się tu wiernym i obdarzać ich łaskami. W szczególności swoją opieką otaczała ciężarne, kobiety, które nie mogły doczekać się potomstwa oraz młode małżeństwa.
Jedną z wiernych, które miały doświadczyć tu łask była osłabiona trudami porodu kasztelanowa połaniecka, Zofia Rokszycka. Wdzięczna za uzdrowienie kobiety i jej syna familia ufundowała tu w XVII wieku drewnianą kaplicę, którą już wtedy zaczęto nazywać Domkiem Loretańskim.
Sława Piotrkowic szybko rozniosła się wśród wiernych. Na potrzeby przybywających tu pielgrzymów powstał kościół i klasztor. Już w XVIII wieku sprawujący tu posługę bernardyni wybudowali w Piotrkowicach kaplicę loretańską wraz z niewielkim pomieszczeniem, które wiernie oddawało swym rozmiarem Domek w Loreto.
Przyklasztorny kościół pełni obecnie rolę świątyni parafialnej. To kamienna późnorenesansowa świątynia. Składa się z prostej, prostokątnej nawy i węższego prezbiterium. Po stronie zachodniej znajdziesz też wysoką wieżę nakrytą barokowym hełmem.
To, co wyróżnia się jednak najbardziej to zdecydowanie późnobarokowa kaplica loretańska. Ma ona kształt wpisanego w owal ośmioboku. To właśnie w jej wnętrzu znajdziesz duchowe serce założenia - domek loretański. We wnęce ołtarzowej stoi gotycka figura Madonny. W relikwiarzu na prawej ścianie umieszczono figurkę, którą według legendy została wyorana z piotrkowickiej ziemi w XVII stuleciu.
Dziś posługę w polskim Loreto sprawują karmelici bosi.
