Uzdrowisko Solec-Zdrój

Naturalne bogactwa wód leczniczych oraz uzdrawiający mikroklimat już od wielu wieków przyciągają kuracjuszy z całej Polski i z zagranicy, pragnących aktywnie zadbać o zdrowie, zregenerować swoje siły.

Leczy się tu choroby narządu ruchu i reumatyczne, jak również choroby skóry i alergie. W pobliżu Uzdrowiska w wyniku przeprowadzonych badań geologicznych natrafiono na solankę o zawartości siarkowodoru 8-krotnie większej niż w dotychczas eksploatowanych źródłach. Jest to unikalne ujęcie wód mineralnych tego typu na świecie.

W roku 2022 Uzdrowisko obchodzi swój jubileusz 185-lecia.

Warto wiedzieć...

Na początku XVIII wieku miejscowość Solec-Zdrój rozwinęła się za sprawą wzmożonego wydobycia z miejscowych solanek. Radca górniczy, Becker który przybył na tutejsze ziemie w roku 1815 pragnął poszukiwać soli kamiennej. Ku jego zdziwieniu po wykonaniu pierwszych odwiertów zamiast soli znalazł wodę siarczkową. Miejscowi stosując medycynę niekonwencjonalną przekonali się o leczniczych właściwościach soleckiej wody. To stało się punktem wyjścia do powstania dzisiejszego Uzdrowiska. Na pomysł uruchomienia kompleksu z leczniczymi kąpielami wpadł właściciel miejscowości Solec, Walery Wielogłowski. Niestety tej wybitnej ideai nie udało się zrealizować. Ambitne plany przejął wraz z miejscowością Karol Hodeffroy.

W roku 1837 powstały pierwsze zabudowania do celów leczniczo-kąpielowych oraz mieszkalnych, następnie stworzono drewniane łazienki, pijalnie wód mineralnych oraz dom dla kuracjuszy. Teren Uzdrowiska poszerzono o przyległe do niego tereny leśne o powierzchni 100 hektarów. Rok 1837 jest szczególny dla Solca, ponieważ to właśnie w tym roku do nazwy dodano "Zdrój", tym samym miejscowość zyskała swoją pełną nazwę, którą posługuje się po dziś dzień, Solec-Zdrój. Uzdrowiska słynęły w tamtym okresie przede wszystkim z kąpieli w mule, borowinie oraz wodach siarczkowych. Profesor Józef Dietla, krakowski balneolog w roku 1855 przysłużył się w znacznej mierze do rozwoju Uzdrowiska soleckiego poprzez badania oraz opisanie leczniczej wody, który występowała na tych terenach. W opracowaniu naukowym które ukazało się w 1858, profesor napisał następujące zdanie, "źródło soleckie należy do najskuteczniejszych tego typu wód w całej Europie".

W roku 1896 Uzdrowisko Solec-Zdrój zostało zakupione przez dwóch braci, Romualda oraz Włodzimierza Daniewskich. To za ich sprawą powstał duży zbiornik na wodę siarczkową oraz pogłębiono szyb z którego pozyskiwano leczniczą wodę. W 1901 wybuchł duży pożar, lecz za sprawą owych braci doszło do remontu kompleksu czego efektem było przyjęcie nowego stylu budowli - zakopiańskiego. W okolicy powstało wiele domostw oraz willi.

Pierwsza wojna światowa nie oszczędziła Uzdrowiska, dodatkowo pożar który wybuchł w roku 1921 dokonał dodatkowych zniszczeń. Zaraz po wojnie za sprawą inż. Romualda Daniewskiego przebudowano łazienki z konstrukcji drewnianej na żelazno-betonową. Uzdrowisko Solec-Zdrój zyskało w tamtym okresie status "luksusowego" oraz bogatego w życie kulturowe. Organizowano występy teatralne, wieczorki taneczne oraz często grała orkiestra. Miejsce to odwiedziło wiele znakomitych osobistości jak skrzypaczka Irena Dubińska, diva operowa Wanda Wermińska oraz Ignacy Jan Paderewski.

Pokłosiem działań podczas trwania II wojny światowej był ogrom zniszczeń Uzdrowiska. Zniszczony został park oraz większość zabudowań i przyrządów. Poprzez upór ze strony Włodzimierza Daniewskiego, działalność została wznowiona w roku 1946. Pomimo wzniosłych planów Daniewskiego, został on sprowadzony na ziemię w roku 1951 ponieważ ośrodek został upaństwowiony i przeszedł pod szyld "Uzdrowisko Busko-Solec". Walkę o odzyskania majątku przystąpiono w latach 80 ubiegłego wieku. Finału doczekała się sprawa dopiero w roku 2000, 1 stycznia. Prawa własności wróciły do rodziny Daniewskich oraz Dziannotów. Przez rozrost liczby następców pojawił się problem podziału w związku z czym rodziny postanowił sprzedać majątek. W roku 2011, 9 grudnia właścicielami Uzdrowiska Solec-Zdrój zostali Marta i Czesław Sztuk, których misją jest przywrócenie ośrodka do lat jego świetności.