Stał na szczycie Winnej Góry w grodzie warownym kasztelani połanieckiej, usytuowanej w widłach rzeki Czarnej i Wisły. Choć brakuje faktycznych danych źródłowych potwierdzających ten fakt, według tradycji, ta modrzewiowa świątynia została wzniesiona w około 1000 r. fundacji króla Bolesława Chrobrego. Prawdopodobnie data powstania kościoła jest przybliżona i wiąże się ze Zjazdem gnieźnieńskim i procesem chrystianizacji Państwa. Pierwsza udokumentowana wzmianka o kościele pochodzi z 1191 r. , natomiast w okresie, kiedy Połaniec się znacznie rozbudował, miejsce to stało się miejscem kultu religijnego. Za panowania króla Kazimierza Wielkiego, w 1350 r., lokalizacja Połańca została zmieniona, wtedy kościół św. Katarzyny utracił pierwotne znaczenie i zaczął pełnić rolę kaplicy. Świątynia, w tym miejscu istniała do 1786 r. Obecnie, w miejscu, lokalizacji kościoła znajduje si kamień z pamiątkową tablicą, na której widnieje napis: „W miejscu tym stał pierwszy w Połańcu kościół pod wezwaniem Świętej Katarzyny, zbudowany za panowania Bolesława Chrobrego, a od 1360 roku zamieniony na kaplicę. Do parafii tej należała ludność zamieszkująca po wschodniej stronie Wisły - 4 wioski, oraz zachodniej – 19 wiosek z Kłodą. Kaplice rozebrano w 1786 roku. Połaniec 7.V.1995 r.”