Rzeźba św. Jana Nepomucena w Kielcach

Kamienna, zabytkowa rzeźba św. Jana Nepomucena pochodząca z XVIII w.

Jan Nepomucen, naprawdę nazywał się Jan Welfin. Żył w XIV wieku i był Czechem pochodzącym z miejscowości Pomuka, która obecnie nosi nazwę Nepomuka (stąd też jego przydomek). Według kart historii był spowiednikiem żony króla czeskiego Wacława IV Luksemburskiego. W roku 1393 król Wacław starał się stworzyć diecezję niezależną od władz świeckich oraz wpływów arcybiskupa praskiego. Poprzez wzmożone represje starał się wywrzeć wpływ na kanonikach. Pomimo podpisania porozumienia pomiędzy arcybiskupem, a królem dnia 19 marca, dnia następnego aresztował cztery osoby świeckie: Něpra, Nepomucena, Mikuláša Puchnika i Václava Knoblocha. Wszyscy zostali poddani torturom. Z czwórki, wypuszczono troje z nich. Pozostawiono tylko Jana Nepomucena, który był już bliski śmierci. Dostojnicy królewscy podjęli decyzję, aby związać i zakneblować kanonika a następnie przetransportować na most Karola, gdzie zrzucono go do rzeki Wełtawy. 21 marca ciało Jana zostało wyłowione i pochowane w kościele Świętego Krzyża.

Według niektórych źródeł historycznych, śmieć Jan Nepomucen poniósł ze względu na odmowę królowi Wacławowi IV, wyjawienia tajemnicy spowiedzi jego żony, Zofii Bawarskiej. Król planował unieważnienie małżeństwa i ku temu szukał argumentów, ponieważ chciał poślubić Joannę, księżniczkę aragońską.

Jan Nepomucen jest patronem mostów, jezuitów, Pragi, spowiedników, dobrej sławy oraz tonących. Jest również orędownikiem podczas powodzi.