Ruiny zakładu przemysłowego w Machorach

Historia przemysłu w Machorach, jak wielu innych miejscowości w tych okolicach, związana jest z produkcją żelaza. Wiemy, że już w XVI wieku funkcjonowała tu kuźnica wodna, a później także i wielki piec do wytopu żelaza.

Niestety, kres temu rozdziałowi w dziejach Machor przyniosła zmiana w technologii pozyskiwania surówki. Koks stopniowo wyparł węgiel drzewny, doprowadzając do stopniowego upadku zakładów wykorzystujących ten surowiec.

Na terenie dawnej huty pod koniec XIX wieku ówczesny właściciel, Ludwik Bayer, założył fabrykę tektury i kafli. Do wyrobu kafli używano tu glinki wydobywanej w pobliskiej kopalni.

Machory były jedną z najważniejszych fabryk tego typu w zaborze rosyjskim. Wyprodukowane tu towary sprzedawano nie tylko w Warszawie i Łodzi, ale też w odległej Moskwie, Odessie czy Petersburgu. Kaflami piecowymi z Machor obudowano też piece na stacjach kolei transsyberyjskiej.

W okresie międzywojennym zamontowano zasilany z turbiny wodnej generator prądu elektrycznego. Co ciekawe, urządzenia machorskiej fabryki pracowały do lat 70. XX wieku.

Dziś ruiny niedostępne są dla zwiedzających. Z zewnątrz zobaczysz opustoszałe budynki fabryczne oraz pozostałości systemu spiętrzającego wodę i systemu napędowego.